Ludzie bezdomni
Twórczość Stefana Żeromskiego w kontekście Muranowa, jako jedna z nielicznych nie dotyczy II wojny światowej, ale czasu przed nią (Żeromski zmarł w 1925 roku).
"Ludzie bezdomni" to powieść napisana w 1899 roku, wydana natomiast po raz pierwszy rok później. Opisuje życie i działalność społeczną młodego lekarza Tomasza Judyma oraz dzieje jego miłości. Powieść osadzona jest w realiach końca XIX wieku i pokazuje idee pracy dla ludu oraz osobistego poświęcenia.
Muranów ukazany jest w niej w raczej negatywnym świetle, jako miejsce przepełnione ludnością i biedą.
,,Judym stanął. Te czarne masy głów i tułowiów, sunące prędko niby mrówki, zbudziły w nim uczucie fizycznej odrazy. Zdawało mu się, że spogląda na sunące ławy robactwa. Wmieszać się w motłoch mieszkający tam, za tym placem – przenigdy! Przenigdy!”
Wzmianki na temat dzielnicy są w "Ludziach bezdomnych" jednak rzadkością, więcej ich można znaleźć w kolejnej powieści Stefana Żeromskiego...
